Zofia Pośpiech obroniła w 2009 roku pracę magisterską Kim są dziś i czują się polscy Ormianie? Wymiary polsko-ormiańskiej tożsamości. 

Praca, obroniona pod kierunkiem dr hab. Małgorzaty Melchior w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, podejmuje tematykę tożsamości narodowej i etnicznej żyjących współcześnie w Polsce potomków polskich Ormian. 

Badaczka przeprowadziła wywiady z przedstawicielami dwóch skrajnych pokoleń – generacji urodzonej przed II wojną światową, jeszcze na południowo-wschodnich Kresach Polski oraz pokolenia ich „wnuków”, dzisiejszych dwudziestoparolatków, wychowanych już w Polsce demokratycznej. Celem pracy było zorientowanie się, na ile owe osoby czują się jeszcze związane ze swoją grupą pochodzenia, ile „ormiańskości” w nich jeszcze pozostało i w jaki sposób się ona w ich życiu przejawia, a także, jakie różnice występują między tymi dwoma pokoleniami urodzonymi w zupełnie innej rzeczywistości społecznej, politycznej, kulturowej. 

Wnioski z badań wskazują, iż ormiańskie korzenie są postrzegane jako bardzo pozytywny rys tożsamości Polaków pochodzenia ormiańskiego, przez oba pokolenia. Są powodem do dumy, gdyż wskazują na tradycje ziemiańskie, kresowe, patriotyczne z jednej strony, a z drugiej sięgają w głąb aż do mitu starożytnej Armenii, pierwszego kraju chrześcijańskiego. Żywa jest pamięć o owych korzeniach, z pokolenia na pokolenie przekazywane są opowieści o genealogii rodziny, cały czas kultywowane (przede wszystkim jednak w starszym pokoleniu) pewne świąteczne tradycje, jak pieczenie na Wielkanoc przekładańca czy gotowanie gandżaburu. Ormiańskość nie daje o sobie zapomnieć także poprzez specyficzne cechy wyglądu fizycznego występujące u niektórych osób, które wskazują na egzotyczne pochodzenie, przypomina o nim w wielu przypadkach również nietypowe nazwisko czy obrządek ormiańsko-katolicki wpisany w metryce. 

Pochodzenie ormiańskie wpływa na pewne zainteresowania, aktywności życiowe – odbywanie wycieczek na Kresy, do „małych ojczyzn” swoich przodków, a nawet do samej Armenii, sięganie po publikacje o tematyce armenistycznej, udzielanie się od czasu do czasu w ormiańskich stowarzyszeniach i inicjatywach, nawet – naukę języka ormiańskiego.

Ormiańskość wzbogaca tożsamość współczesnych potomków polskich Ormian, dopełnia i wzmacnia ich polską świadomość narodową, i w żadnym wypadku się z nią nie kłóci. Jak powiedziała jedna z badanych osób „…ostatnio była taka akcja...Takie billboardy (…) i na każdym zdjęciu był ktoś innego pochodzenia i było właśnie [takie hasło – przyp. ZP] Jesteśmy Ormianami, jesteśmy Polakami, to była właśnie taka akcja pokazująca, że to się wcale nie wyklucza i nie trzeba z niczego zrezygnować..."