Rocznice w Wiki Ormianie

Dawid Torosiewicz, syn Teodora i Kajetanny de Oroszeny Bohdanowiczówny ze Stanisławowa - adwokat i prekursor zasad etyki adwokackiej w Polsce.
Torosiewicz jest autorem jednej z pierwszych polskich książek o adwokaturze — Myśli o powołaniu obrońców sądowych - wydanej w 1822 roku. Podkreślał w niej wagę zawodu adwokackiego, kładł nacisk na piękno wypowiedzi, ale także oczekiwał od adwokatów wyłącznie obrony prawdy. Pisał m.in.: Piękność wszelako musi zawsze prawdzie ustąpić. (...) Obrońca (...) winien wobec zebranego sądu, wobec stawającej publiczności bez najmniejszej obrazy prawdę przedstawić (...) Publicznie śmiało niewinność bronić, prawość samą wspierać, zasady słuszności i prawa umieć wynajdywać, i to jasno i dokładnie przedstawić, przeciw przemocy i każdemu przywłaszczeniu śmiało nastawać. Adwokata, spełniającego powyższe oczekiwania, określał mianem artysty.
Myśli o powołaniu obrońców sądowych stały się jedną z podstaw opracowanych przeszło sto lat później zasad etyki adwokackiej (książkę wznowiono w 1917). Podobnie po wielu latach spełnienia doczekał się inny postulat Torosiewicza — zrzeszania się adwokatów w izbach obrończych. Dawid Torosiewicz zmarł 8 sierpnia 1849 roku i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim. Napis na epitafium znajdującym się w katakumbach brzmi: David Torosiewicz Mecenas żył lat 64 umarł dnia 8 sierpnia 1849 r. przywiązane dzieci Najukochańszemu Ojcu tę pamiątkę składają.
"ormianskiepowazki". Więcej informacji na stronie: "WikiOrmianie".